Skip to content Skip to navigation

«Ὄχι τὸν ἦχο / τὴν ἠχῶ ν' ἀκούς / ὄχι τὸ σῶμα / τὴ σκιὰ νὰ βλέπεις» Ο.Α.

ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ (μὲ τὴν κίνηση τοῦ βέλους πάνω στὸ ἔργο)

Λάδι σὲ καβὰ ἀπὸ ὑαλόνημα

Ὕψος:

95cm

Πλάτος:

65cm

Κατηγορία:

Η ΑΠΛΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ

English

Ὁλόκληρη ἡ ἐνότητα

«Μόνο ποὺ τὰ νερὰ ἀπότομα τραβήχτηκαν / καὶ σὲ ἀσφαλὲς τετράγωνο ἐντοιχίστηκα. / -Σταυρόλεξο γιὰ λῦτες δυνατοῦς / μοῦ εἴπανε / κι ἄν μάλιστα σταθεῖτε τυχερή / μπορεῖ γιὰ κάμποσο καιρό / καὶ ν' ἀποφύγετε τὸ μαῦρο τὸ κουτάκι.» Ε.Α.Λ.
«Ὅ, τι δὲν γιάτρεψα αὐτὸ μὲ προσδιορίζει . / Κι ἡ ἐρημιὰ εὐρύχωρη / κι ἡ νύχτα νὰ γυαλίζει ἀπὸ τὰ δάκρυα / κι ὁ ἔρωτας ἐπικλινής, γιὰ νὰ γλυστροῦν οἱ σημασίες.» Ε.Α.Λ.
«Τώρα μὲ τὸ μολύβι / (ἤ μὲ τὴν φαντασία σας) / φροντίστε πάνω ἀπὸ αὐτά / μιὰ καταχνιὰ νὰ κάθεται, / γιατὶ μὲ σκέτη μονοκοντυλιά / ἡ θλίψη μου δὲν περιγράφεται.» Κ. Δ.
«Ὄνειρο σημαίνει / ν’ ἀκοῦς νὰ τραγουδᾶνε χίλια ναί / ἀπ’ τὸ λαρύγγι τοῦ ὄχι.» Κ.Δ.
«σκισμένα χαρτάκια μὲ λόγια πρωτάκουστα/ στοίχειωναν φωσφορίζοντας τὸ πεθαμένο σῶμα/ τῆς ἀγάπης/ ὄχι, ὄχι, ἡ αὐτομόληση στὴν ἄνυδρη ζωὴ προφορικά/ ἀνακοινώθηκε/ κάτι ἄλλο θὰ ἔγραφαν…» Ε.Α.Λ.
«Ὡραῖο φυσικὸ καὶ τοῦτο. / Νὰ πρέπει νὰ φορῶ γυαλιά /γιὰ νὰ μπορῶ νὰ βλέπω / τὰ ὁφθαλμοφανή.» Κ.Δ.
«Ἄν μὲ μετρήσεις μὲ φωνὲς καὶ πεταλοῦδες / Θὰ μ’ εὕρεις πιὸ μεγάλο ἀπ’ τὸ κλουβί μου / Κι ὡστόσω, πὲς μου, πῶς χωρῶ ἐδῶ μέσα;» Ο.Α.
«Ὕστερα, δὲ συνήθισα./ Κάποτε θὰ μὲ πάρω ἀγκαλιὰ νὰ μὲ παρηγορήσω / ἔτσι λεπτὰ ντυμένη ποὺ γεννήθηκα.» Ε.Α.Λ.
«Αἴνιγμα δανείστηκα, /αἴνιγμα ἐπέστρεψα. / Ἄφησα νὰ μὴν ξέρω / πῶς λύνεται ἕνα χθές, / ἕνα ἐξαρτᾶται, /τὸ αἴνιγμα τῶν ἀσυμπτώτων.» Κ.Δ.
«Κειμήλια ὁμοιώματα μιᾶς ἄχρηστης ἀστραφτερῆς / στιγμῆς / ποὺ ἐκτίναξε τὸ ποίημα / καὶ ἥσυχη ὀπισθοχώρηση ἀνθρώπων κι οὐρανοῦ» Κ.Δ.
«Ψυχή μου / ποὺ ἀναθρώσκεις στὸ ἀχανές / Σῶμα μου / ποὺ τὸ χῶμα σου ἀποδίδεις.» Ο.Α.
«Ὄχι τὸν ἦχο / τὴν ἠχῶ ν' ἀκούς / ὄχι τὸ σῶμα / τὴ σκιὰ νὰ βλέπεις» Ο.Α.
«Μὲ φόρεσες - σὲ φόρεσα, / ἐκλογὴ μονοφόρι» Κ.Δ.
«Στὸ μεταξὺ ἡ πράσινη πόρτα / δὲν ὁδηγεῖ στὴν αἴθουσα τῆς Ὡδικῆς» Ε.Α.Λ.
«ἀλλὰ σ΄ ἕνα τραπέζι χειρουργείου / ὅπου βαθύτερα ἀπ' τὸ ἀπρόβλεπτο / ἡ νοσταλγία τεμαχίζει» Ε.Α.Λ.
«Πάλι χαράζει ἐντὸς μου / παρελθόν / πάλι χιονίζει ἐμπρὸς μου / πεπρωμένο» Ο.Α.
«Ἄνοιξη / καὶ τὰ χώματα σκιρτοῦν / ἄνοιξη καὶ τὰ σώματα / θυμοῦνται» Ο.Α.
«Ναί / τῶν ὑδάτων εἶμαι / τῆς ροῆς / ἰδού / καὶ πάλι στὸν βυθό / κυοφοροῦμαι» Ο.Α.
«Mνήμη συνάζω / μνήμα καὶ σιωπή / στυφὴ τροφή / γιὰ τὸν βαρύ χειμώνα» Ο.Α.
«Ὁ μόνος ἀξιόπιστος μάρτυρας ὅτι ζήσαμε / εἶναι ἡ ἀπουσία μας.» Κ.Δ.
«Ἕνα μικρὸ ποίημα. Κι ἄν ὅ μὴ γένοιτο / δὲν ἐπαρκέσει τελικὰ τὸ ὀξυγόνο / παρηγοριέσαι λὲς τουλάχιστον ἀπέφυγε / ἐκεῖνον τὸν χαμένο ποδαρόδρομο / ποὺ φάγανε στὴ μούρη τὰ μεγάλα / ξυπόλυτα δονκιχωτικά» Κ.Δ.